Hearty Congratulations to Dr Danny Raj, who has joined the Department of Applied Mechanics and Biomedical Engg as Assistant professor, starting today!
He was a DST-Inspire faculty fellow — which is a prestigious fellowship for bright and young early career scientists between PhD and regular Faculty position — at the Department of Chemcial Engineering at IISc, and he has been a close collaborator of our lab for more than five years.
Our first project together was on understanding the collective motion of fish collectives, where Danny brough his engineering skills to our data-driven modelling approaches. Danny mentored several students from our lab for their thesis project, a couple of which also turned into publications!
We wish all the best to Danny in his new position and we are excited to continue collaborating with him on many problems on collective motion
I am honoured and delighted to receive the IISc Excellence in Teaching Award, on 5th Sept 2023 — on the teacher’s day.
Thanks to excellent students who I have taught over years and my own teachers who have been role models.
Congratulatinons to cowinners of the award — Profs Durga Prasad Hari (Org Chem), Pratikash Panda (Aero Engg), Sushobhan Avasthi (CeNSE), Ashwini Ratnoo (Aero Engg) and Sanjiv Sambandan (IAP).
Although I was not able to attend this fabulous Understanding Behaviour Conference at IISER Kolkata due to other commitments, I am so glad several (five) lab members attended and presented their work: Viraj Torsekar (postdoc) Vivek Jadhav, Jahanvi Tiwari (PhD students) Akshay and Apuroopa (UG students).
Aerial image of a blackbuck lek; Pic Credit: Akanksha Rathore
We recently had a very cool paper accepted in Phil. Transaction of the Royal Society B, titled “Lekking as Collective Behaviour”. This was led by our former PhD student Akanksha Rathore and in collaboration with my colleague Kavita Isvaran.
We are very happy that the work is featured on the IISc main page. I am posting the same content here. The article is written by Akash Kalita.
Mating is generally considered a one-to-one relationship between males and females of a species. However, some wild animals show a rare phenomenon known as lekking. Lekking is a collective behaviour of individuals of a species, in which the males aggregate on traditional breeding grounds. Each male forms his own territory. Females move between these territories to sample males during the mating season. Lekking has been observed in less than 3% of birds and 1% of mammals, and blackbuck are among the only mammals in the Indian subcontinent displaying this behaviour.
A team of researchers at the Centre for Ecological Sciences, IISc, including Akanksha Rathore, Kavita Isvaran and Viswesha Guttal, have been studying lekking in blackbucks in the Velavadar National Park in Gujarat. They argue that the lek can be viewed as collective behaviour, driven by a wide range of social interactions that change over time.
There are many hypotheses surrounding the formation of a lek. The hotspot hypothesis suggests that a lek overlaps with the home range location of females, whereas the black-hole hypothesis speculates that a lek forms in response to the way females move between male territories before mating. The female-choice hypothesis predicts that females directly influence the formation of leks, as they tend to choose a male who is part of an aggregation rather than a solitary male.
In the new study, the researchers have used drones for high-resolution video tracking, and have deduced that leks are dynamic. The male-male and male-female interactions within the leks typically change over a breeding season. Apart from moving within their own territories to court females, males also move outside for short spans to try and attract nearby females.
The team also proposes hypotheses for complex interactions between males – for example, two or more neighbouring males may cooperate to chase away an intruder, but also fight against each other when it comes to courting a female. The authors also introduce a computer simulation model to study how males may leave their territories for foraging, which happens independently or in synchrony with neighbouring males leaving for foraging. The researchers suggest that further analysis of leks from the perspective of collective behaviour is needed to fully understand the factors that dictate the formation and maintenance of a lek.
I am thrilled that Jitesh Jhawar has joined Ahmedabad University as an Assistant Professor, in the Division of Mathematical and Physical Sciences, School of Arts and Sciences, Ahmedabad University!
Jitesh joined our lab in 2014 as a PhD student. He worked on collective motion of animal groups, working on analysing fish school data. He worked on analytical models, simulations, data-driven models! A multi-faceted interdisciplinary thesis. He started a whole new direction of research in our otherwise theory only lab!
Jitesh defended his thesis by December 2019. Jitesh then joined the Max Planck Institute of Animal Behaviour, Konsntaz – where he continued to work on collective behaviour of beetles, bees, cells, etc. He also won Humboldt fellowship!
On behalf of our lab, I would like to convey hearty congratulations and all the best on his new job!
I am looking for two MS/BS/M.Tech thesis students (preferably full time) to work on data-driven computational projects on collective animal motion.
If you are interested, please contact me (email: guttal at iisc.ac.in) with your CV and a statement of interest. Please indicate your expertise in coding (in any language you are comfortable with).
Students from any branches are welcome to apply, as long as you have strong interest and skills in coding and the topic mentioned above.
Shola forest in Brahmagiri. Source: Wikipedia, Creative Commons License.
ಕಾಡು ಮತ್ತು ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳ ನಡುವಿನ ಮಾರ್ಪಾಟುಗಳ ಮೇಲೆ ಬೀಜ ಹರಡುವಿಕೆಯ ಪರಿಣಾಮ
ನಮ್ಮ ವಾಯುಗೋಳದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಬನ್ ಡೈ ಆಕ್ಸೈಡ್ ಪ್ರಮಾಣ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ, ನಮ್ಮ ಭೂಮಿಯ ಬಿಸಿಮಟ್ಟವು ಏರುತ್ತಿರುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಷಯ. ಇಂತಹ ಜಾಗತಿಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ಸ್ಥಿರತೆ (ಅಥವಾ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ; stability or resilience) ಕಡಿಮೆ ಆಗಿ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಏರುಪೇರುಗಳಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ ಎಂಬದಕ್ಕೆ ಅನೇಕ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಇಂತಹ ಏರುಪೇರುಗಳು ಒಮ್ಮೆ ಆದ ಮೇಲೆ, ಅವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡು, ಪರಿಸರವು ಮೊದಲಿದ್ದ ತನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬರಬಹುದೇ? ಅಥವಾ ಆ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೇ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಹೊರಟಿತು, ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ನಮ್ಮ ತಂಡ.
ಉಷ್ಣವಲಯದ ಕಾಡುಗಳು (tropical forests) ಮತ್ತು ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳು (savanna) ಎನ್ನುವ ಮುಖ್ಯವಾದ ಎರಡು ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಠೆಗಳು ಇರುವುದು ಗೊತ್ತಿರುವಂತಹುದು. ದಟ್ಟಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಮರಗಳು ಒತ್ತೊಟ್ಟಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದರೆ, ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳು ಇಲ್ಲವೇ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಮರ ಗಿಡಗಳು ಕಂಡುಬಂದರೂ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಡೆ ಹುಲ್ಲು ಆವರಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂಶೋಧನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಈ ಎರಡು ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನಡುವಿನ ಮಾರ್ಪಾಡುಗಳನ್ನು (changes or shifts) ಪರಿಶೀಲಿಸಿದೆವು.
ತುಂಬಾ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಇರುವ, ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಪ್ರಕಾರ, ಒಂದು ಜಾಗದ ಹವಾಮಾನಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ (ಉದಾಹರಣೆಗೆ: ಮಳೆ, ತಾಪಮಾನ, ಇತ್ಯಾದಿ), ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕಾಡು ಅಥವಾ ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳು ಇರುತ್ತವೆ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ದೊರೆತ ಹೊಸ ಪುರಾವೆಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಈ ಎರಡು ಪರಿಸರ ಬಗೆಗಳು ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಹವಾಮಾನದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಒಂದೇ ತರನಾದ ಹವಾಮಾನವಿದ್ದರೂ, ಕೆಲವು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರಗಳಿಂದಕೂಡಿರುವ ದಟ್ಟಕಾಡು ಬೆಳೆಯಬಹುದು ಮತ್ತು ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲಿನಿಂದ ಆವರಿಸಿರುವ ಹುಲ್ಲುಗಾಡು ಬೆಳೆಯಬಹುದು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ; ಈ ಎರಡು ವ್ಯವಸ್ಠೆಗಳು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಕುಸಿತಕ್ಕೆ (collapse, regime shift) ಒಳಗಾಗಿ, ಅನೇಕ ಜೀವರಾಶಿ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಅವಲಂಬಿತ ಮಾನವರಿಗೂ ತುಂಬಾ ತೊಂದರೆಯಾಗಬಹುದು. ಇಂತಹ ಕುಸಿತ ಅಥವಾ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆದ ನಂತರ, ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಠೆಯನ್ನು ಮೊದಲಿದ್ದ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಅಥವಾ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೇ?
ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಉತ್ತರಿಸಲು, ನಿಕುಂಜ್ ಗೋಯಲ್ (ಯೇಲ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ವಿಜ್ಞಾನ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಹಳೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ) ಮುಂದಾಳತ್ವದ ನಮ್ಮ ತಂಡವು ರಿಯಾಕ್ಷನ್-ಡಿಫ಼್ಯೂಶನ್-ಈಕ಼್ವೇಶನ್ಸ್ (reaction-diffusion equations) ಎನ್ನುವ ಗಣಿತದ ಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿದ ಗಣಿತದ ಮಾದರಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿ ಅದರ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿತು. ಈ ಮೊದಲೇ ಇರುವ ಮಾದರಿಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ನಮ್ಮ ಗಣಿತದ ಮಾದರಿಯು ಗಿಡ ಮರ ಹುಲ್ಲುಗಳ ನಡುವಿನ ಪರಸ್ಪರ ಅಂತರ ಮತ್ತು ಈ ಅಂತರದಿಂದ ಅವುಗಳ ಬೀಜಗಳ ಹರಡುವಿಕೆಗೆ (seed dispersal) ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಹೇಗೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ನಮ್ಮ ಈ ಅಧ್ಯಯನ ತಿಳಿಸುವುದೇನೆಂದರೆ, ದಟ್ಟಕಾಡು ಮತ್ತು ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳ ನಡುವೆ ಒಂದು ಗಡಿ ಏರ್ಪಡುತ್ತದೆ. (ಇಂತಹ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣಬಹುದು — ಈ ಪುಟದಲ್ಲಿರುವ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ). ಈ ಗಡಿಯ ಸ್ಠಿರತೆ ಮತ್ತು ರೂಪುರೇಶೆಗಳು, ಸರಾಸರಿ ಹವಾಮಾನ ಅಥವಾ ಮಳೆ ಪ್ರಮಾಣದಿಂದ ಮಾತ್ರ ತೀರ್ಮಾನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಬದಲಾಗಿ ಇವೆರಡು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಡುವಿನ ಗಡಿಗಳು, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಬೀಜಗಳ ಹರಡುವಿಕೆಯ ಬಗೆ ಮತ್ತು ಗಡಿಯ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಅಲ್ಲಿನ ಹವಾಮಾನವು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಏರಿಳಿತಗಳೊಂದಿಗೆ (geometric contours) ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಚಾರಗಳ ಮೇಲೆ ಕೂಡ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಈ ನಮ್ಮ ಗಣಿತದ ಮಾದರಿಯ ಸೂಚನೆಗಳು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು, ನಾವು ಉಪಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿರುವ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗಳ ಮೂಲಕ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಕಾಡು ಮತ್ತು ಹುಲ್ಲುಗಾಡಿನ ನಡುವಿನ ಗಡಿಗಳ ಗುಣಗಳನ್ನು ಮಾಪನ ಮಾಡಿದೆವು. ಅವು, ನಮ್ಮ ಗಣಿತದ ಮಾದರಿಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೊಂದುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದು ಖಚಿತವಾಯಿತು!
ಅಲ್ಲದೇ, ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮಾರ್ಪಾಟುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಅಧ್ಯಯನ ಮೂರು ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ: (ಅ) ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಹರಡಿರುವ ಕಾಡು ಅಥವಾ ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳ ನಡುವಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಹಟಾತ್ತನೆ ಆಗದೆ, ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಆಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು. (ಆ) ಅಂತಹ ಮಾರ್ಪಾಟು ಆದರೂ, ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಅದನ್ನು ಮೊದಲಿನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ. (ಇ) ಆದರೆ, ಚಿಕ್ಕ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಕಾಡು ಅಥವಾ ಹುಲ್ಲುಗಾಡುಗಳು, ಹಟಾತ್ತನೆ ಕುಸಿಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು.
ಈ ಸಂಶೋಧನೆ, ೨೦೨೦ ರಲ್ಲಿ, ದಿ ಅಮೆರಿಕನ್ ನ್ಯಾಚುರಲಿಸ್ಟ್ ಎನ್ನುವ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ಈ ಸಂಶೋಧನೆಯು, ಅಮೆರಿಕಾದ ಪರಿಸರ ಸಂಸ್ಥೆಯ (Ecological Society of America) ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸಂಶೋಧನಾಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗಿದೆ
ಸಂಶೋಧನೆಯ ತಂಡ: ನಿಕುಂಜ್ ಗೋಯಲ್ (ಯೇಲ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ), ವಿಶ್ವೇಶ ಗುತ್ತಲ್ (ಭಾರತೀಯ ವಿಜ್ಞಾನ ಸಂಸ್ಥೆ), ಸೈಮನ್ ಲೆವಿನ್ (ಪ್ರಿನ್ಸಟನ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ), ಮತ್ತು ಕಾರ್ಲಾ ಸ್ಟೇವರ್ (ಯೇಲ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ).
ಈ ಸಾರಾಂಶದ ಕರುಡನ್ನು ಓದಿ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ ಪ್ರಶಾಂತ್ ಸೊರಟೂರ ಅವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
Full citation of the paper: Nikunj Goel, Vishwesha Guttal, Simon A Levin and Carla Staver, 2020, Dispersal increases the resilience of tropical savanna and forest distributions, TheAmerican Naturalist,195: 833-850 doi: https://doi.org/10.1086/708270bioRxiv, 476184.PDF ; Data and Codes
A herd of blackbuck females with few males in the backdrop
ಹೊಸ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಸಾರಂಶ: ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಗುಂಪಿನೊಂದಿಗಿನ ತಮ್ಮ ಒಡಗೂಡುವಿಕೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ?
ಹಲವು ಜಾತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಗುಂಪಲ್ಲಿ ಒಗ್ಗೂಡಿ, ಸರಾಗವಾಗಿ ಮನತಣಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತವೆ. ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮುಂದಾಳತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತವೆಯೆ? ಇಲ್ಲವೇ ಇನ್ನೇನಾದರೂ ವಿಶೇಷವಾದ ಚಳಕವನ್ನುಬಳಸುತ್ತವೆಯೇ?
ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಲು, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸುವ ಕೆಲವು ಮಾದರಿಗಳನ್ನು (computational model) ಅನೇಕ ಸಂಶೋಧಕರು ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮಾದರಿಗಳ ನೆರವಿನಿಂದ ತಿಳಿದುಬಂದ ಹೊಸ ವಿಷಯವೆಂದರೆ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಾಣಿಯೂ ತಮ್ಮಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ‘ಸರಾಸರಿ ದಿಕ್ಕಲ್ಲಿ ನಡೆ’ (local averaging) ಎಂಬ ಸರಳವಾದ ನಿಯಮವನ್ನಷ್ಟೇ ಪಾಲಿಸಿ, ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಚಲಿಸಲು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಮುಂದಾಳು ಅಥವಾ ವಿಶೇಷ ಚಳಕಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮಾದರಿಗಳ ತರ್ಕದಿಂದ ತಿಳಿದ ವಿಷಯ. ಆದರೆ ವಿಶಿಷ್ಟವೇನೆಂದರೆ, ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನಡೆಸಿರುವ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸರಳವಾದ ನಿಮಯಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ನಮ್ಮ ತಂಡವು ಕೆಲ ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಡೆಸಿದ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಒಂದು ಮೀನು ತನ್ನ ಹತ್ತಿರದ ಇನ್ನೊಂದು ಮೀನು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಅನುಕರಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ಸಾಕು, ಮೀನುಗಳ ಇಡೀ ಗುಂಪು ಒಂದೇ ದಿಕ್ಕಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ (group polarisation).
ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕ ನಡೆದ ಸಂಶೋದನೆಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಗುಂಪುಗಳು ಒಂದೇ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವ (group polarisation) ಬಗ್ಗೆ ಹೇಗೆ ಒಗ್ಗೂಡಿ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವ ಕುರಿತು ಹೆಚ್ಚು ಗಮನ ಹರಿಸಿದ್ದವು. ಆದರೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ಸಂಶೋಧನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಲು ಹೊರಟ ವಿಷಯವೆಂದರೆ “ಪ್ರಾಣಿಯೊಂದು ತನ್ನ ಗುಂಪಿನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗಿರಲು ಏನು ಮಾಡುತ್ತದೆ?” ಎನ್ನುವುದಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಈ ಗುಣಕ್ಕೆ “ಗುಂಪಿನ ಒಡಗೂಡುವಿಕೆ” (group cohesion) ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದು.
ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಉತ್ತರಿಸಲು ನಾವು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ತರ್ಕಗಳ ಹೊಸ ಮಾದರಿಯನ್ನು (computational model) ತಯಾರಿಸಿ, ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ಅಧ್ಯಯನದ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಪ್ರಾಣಿಯಿರುವ ಕಡೆ ಹೋಗುವ ಒಂದು ನಿಯಮವನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದರೆ ಸಾಕು, ಗುಂಪಿನ ಒಡಗೂಡುವಿಕೆ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಚಲನೆಯ ಕುರಿತು ಗಮನಹರಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಗುಂಪು ಒಗ್ಗೂಡಿ ಉಳಿಯಬೇಕಾದರೆ, ಪ್ರತಿ ಪ್ರಾಣಿಯೂ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋಚಿದಂತೆ ಆಯ್ಕೆ (random choice of neighbours) ಮಾಡಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ವಿಚಿತ್ರವೇನೆಂದರೆ, ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದೇ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿ ಹತ್ತಿರ ಹೋದರೆ, ಗುಂಪಿನ ಒಡಗೂಡುವಿಕೆ ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ!!
ಸಾರಾಂಶದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಪ್ರಾಣಿಯೊಂದು ತನ್ನ ಗುಂಪಿನ ಒಡಗೂಡುವಿಕೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ತನ್ನ ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಹಲವು ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿ, ಅದರೊಟ್ಟಿಗೆ ಸಾಗಬೇಕು; ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಈ ಆಯ್ಕೆಯು ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋಚಿದ (random) ಹಾಗಿರಬೇಕೇ ಹೊರತು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿರಬಾರದು.
ಈ ನಮ್ಮ ಸಂಶೋಧನೆಯು “ರಾಯಲ್ ಸೊಸೈಟಿ ಓಪನ್ ಸೈನ್ಸ್” ಎನ್ನುವ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.
ನಮ್ಮ ತಂಡ: ವಿವೇಕ್ ಜಾದವ್, ವಿಶ್ವೇಶ ಗುತ್ತಲ್ ಮತ್ತು ಡ್ಯಾನಿ ರಾಜ್ ಮಸಿಲಾ (ಭಾರತೀಯ ವಿಜ್ಞಾನ ಸಂಸ್ಠೆ, ಬೆಂಗಳೂರು)
ಈ ಸಾರಾಂಶದ ಕರುಡನ್ನು ಓದಿ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ ಪ್ರಶಾಂತ್ ಸೊರಟೂರ ಅವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
Update 14/05/2022: The position has been offerred and accepted.
We are looking for Postdoctoral Research Associate — an experimentalist to study on experiments in collective animal motion, using fish.
Our lab uses integrative approaches to studying fish collective behaviour — experiments, high-end image tracking and tools of physics/mathematics.
For this position, we are primarily looking for an experimentalist — with good experimental skills, a good understanding of behavioural ecology and a willingness to interact with (very nice) folks from theory.
The duration is 1 year for now — and extension will depend on availability of grants. You will also be encouraged to apply for independent positions like SERB N-PDF, etc.
Please send the following to guttal@iisc.ac.in
1) A cover letter expressing your interest and suitability to the position.
2) A research summary of your PhD thesis (< 1 page)
3) A CV — including contacts of three referees.
Deadline: Applications received unto end of April 2022 will be reviewed in early May. This advertisement will remain open until the position is closed.
Theoretical Ecology and Evolution Laboratory 